ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΕΙΜΕΝΟ 32

1

Αγαπητοί μου αδελφές και αδελφοί,

Η Θεολογία της εκκλησιαστικής Λατρείας είναι αυτή που διαμορφώνει το ήθος του εκκλησιαστικού σώματος. Το ήθος της Εκκλησίας είναι ήθος λειτουργικό και πηγάζει από την προσωπική σχέση του πιστού με τον αυτό - προσφερόμενο Θεάνθρωπο, Κύριο και δημιουργό της Εκκλησίας Ιησού Χριστό. Αύτη η σχέση ως σταυρική ένωση και οντότητα, πραγματώνεται συνεχώς ανανεωμένη μέσα στη Λατρεία.

Η Εκκλησία με όλη τη ζωή της και με τη λατρεία, προσλαμβάνει τον άνθρωπο, για να τον σώσει. Ο όλος άνθρωπος γίνεται δεκτός από την Εκκλησία για αυτόν προσεύχεται και τον αγιάζει η προσευχή, αναφέρεται στο σώμα και την ψύχη εξ ίσου.

Ο άνθρωπος καλείται να γίνει ιερουργός της φύσης με μια ενέργεια, ευχαριστιακή, ερωτική επιστρεπτική στο Θεό . Ο άνθρωπος από τη γύρω του φύση ανάγεται στον κτίστη από το κτιστό στην άκτιστη Αγία Τριάδα, όλες οι ακολουθίες αρχίζουν με την δοξολογία του ενός Θεού «Ευλογητός ο Θεός ημών» , και καταλήγουν σε δοξολογική αναφορά στην Τριαδική Μοναρχία ( του Πατρός και του Υιού Και του Αγίου Πνεύματος).

Ο Κύριος της όλης ζωής βασιλεύς και εξουσιαστής πάσης ορατής και αοράτου κτίσεως. Σύνολη η ζωή του ανθρώπου αναφέρεται στον ένα Θεό, που ζωοποίει θεραπεύει και σώζει. Ο κόσμος όλος παρουσιάζεται ως δώρο του Θεού στον άνθρωπο που ελεύθερος από κάθε ιδέα φανταστικών Θεοτήτων, έχει τη δυνατότητα στην ψηλάφηση των άκτιστων ενεργειών του Θεού, μέσα στη φύση των λόγων, δηλαδή του Θεού, που λογοποιούν τη φύση και τα πράγματα, και φανερώνουν την προσωπική ενέργεια του Θεού.

 Μέσα σε αυτό δεν αφήνεται ο κόσμος να συνθλίβεται και να εγκλωβίζεται στο εγκόσμιο. Ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να ζητεί τα υλικά αγαθά για την εξασφάλιση της βιολογικής ύπαρξης, άλλα με μια διάθεση μυσταγωγική, να διακρίνει μέσα στα υλικά την άκτιστη χάρη, καθιστώντας την χρήση των υλικών, λειτουργία και ευχαριστία (κάτι σαν μια κοσμική λειτουργία).

Κατά τον Άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, ο πιστός μαθαίνει να πορεύεται από την εξωτερικότητα στην εσωτερικότητα, από τις βιοτικές και σωματικές ανάγκες στις εσωτερικές ψυχικές και πνευματικές. Γίνεται, έτσι συνείδηση, ότι η αποκατάσταση της εσωτερικής ισορροπίας και αρτιότητας είναι η βασική προϋπόθεση της εξωτερικής εξισορρόπησης των σχέσεων της κοινωνικότητας και εμπνεύσεως, ακόμη και η ενότητα του ανθρώπου με τους συνανθρώπους του και ολόκληρη τη φύση.

Ο αστικός πολιτισμός μας, προσφέροντας στον άνθρωπο τα αγαθά της γης το κάνει με τρόπο που τα αποξενώνει αμετάκλητα από το φυσικό τους περιβάλλον, και του παρουσιάζει τα γεννήματα και τα θρέμματα της φύσεις ως καταναλωτικά αγαθά αποκομμένα από την προσωπική ζωή του.

Για αυτό και δεν μπορεί ο άνθρωπος της κοινωνίας μας να αγαπήσει και να σεβαστή τη φύση, άλλα αντίθετα εύκολα την εκμεταλλεύεται, τη μολύνει και την καταστρέφει. Με την Εκκλησιαστική θεία χάρη, η φύση ως πράξη βαπτίζεται, από τον άνθρωπο, (η φύση μέσα στη θεία χάρη ως κτίση), αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος μαζί της (Το φθαρτό ενδύεται αφθαρσία Α- Κορινθίους 15-54).

Η επαναφορά της φύσης στο θεό και η μετοχή του ανθρώπου στην αγιασμένη από τη θεία χάρη ύλη, με τη βρώση της, συγκεφαλαιώνει την ομοείδεια των κτιστών όντων μέσα στον ωκεανό της θείας αγάπης. Ένας από τούς βασικούς στόχους της Ορθοδοξίας είναι να βγάλει τον άνθρωπο από την αυτονομημένη ατομικότητα, αποκαθιστώντας την ζωή ως προς την αναφορά της στη φύση σε προσωπική κοινωνία και ενότητα των ανθρώπων για μια κοινή μετοχή στα αγαθά της γης, στα όρια της δικαιοσύνης και αγαπητικής σχέσης.

2

Βλέποντας ο άνθρωπος τα υλικά αγαθά όχι ως καταναλωτικά στοιχεία αλλά ως πράγματα πεπραγμένα της αγάπης του θεού.

Καλείτε να τα μεταμορφώσει με σύνολη την πολιτεία του σε γεγονότα προσωπικής σχέσης και κοινωνίας, επεκτείνοντας την καθημερινότητα του, σε γεγονός της Εκκλησίάς, ως εν χριστώ αδελφότητας. Στη λατρεία νοηματοδοτείται Χριστοκεντρικά σύνολη η ζωή του ανθρώπου μέσα στο φως της θείας παρουσίας « Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός».

Οι πιστοί μετέχοντας στη Θεία κοινωνία με το Χριστό, και εις άνθρωπο κοινωνία με τους εν Χριστό αδελφούς του, μεταβάλλονται σε πνευματικό ποταμό, που εκπορεύεται από τη Λατρεία για να αρδεύσει σωστικά όλο τον κόσμο (Α-Λορινθίους-9-22). Η εκκλησία δια της λατρείας της και κυρίως της θείας ευχαριστίας δεν είναι ένα σύστημα ηθικών κανόνων. Αλλά μία αγιασμένη κοινωνία, μία ζύμη που θα ζυμώσει ότι δια της επιβολής των ηθικών της προσταγών, άλλα δια της αγιαστικής της παρουσίας, τη δημιουργία. Το Εκκλησιαστικό και ως αυθεντικά εκκλησιαστικό ορθόδοξο ήθος που συνυπάρχει αδιάσπαστα με την Εκκλησιαστική ύπαρξη του, μορφοποιείται στα όρια της Λατρείας και των συνδεόμενων με αυτήν, βάση των προϋποθέσεων (Άσκηση,- πνευματική ζωή).

Είναι δε γεγονός ότι η Λειτουργία μια από τις κεντρικότερες ενέργειες της Εκκλησίας, με επιλογή των Ιερωμένων έξω από της εκκλησιαστικές αρχές και την παραβίαση των καθήκοντος τους, έχει πάψει ουσιαστικά να συνδέεται με όλες τις άλλες πλευρές της εκκλησιαστικής ζωής, για να εμπνέει, να σχηματίζει, και να καθοδηγεί την εκκλησιαστική συνείδηση.

Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο πιστός να αντλήσει από τη Λατρεία το όραμα ζωής που η Λατρεία προσφέρει και δεν μπορεί να νοιώσει την αυθεντική εν Χριστώ αναγέννηση του, που θα συντελέσει στη Χριστοκεντρική κατεύθυνση της υπάρξεώς του, γιατί αυτό το επιβάλουν κάποιοι επίορκοι. Ο περιορισμός ηθελημένος η αθέλητος της ορθοτόμησης και μετάδοσης του λόγου της Λειτουργείας μέσα στη Λατρεία, οδηγεί σε λειτουργικό ευσεβισμό συνυφασμένο με συναισθηματισμούς και ψευτό συμβολικές εξηγήσεις, που οδηγεί σε μια αναπτυσσόμενη και καθολική εκκοσμίκευση.

Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο Ιερεύς Λειτουργός λέγει προς το λαό «Εν ειρήνη προέλθω μεν». Δεν πρόκειται για μια τοπική εξαγγελία του τέλους ενός θρησκευτικού καθήκοντος άλλα για υπόμνηση του γεγονότος ότι η πραγματοποιούμενη στη λειτουργία ανάβαση στο θαβώρ της θείας βασιλείας είναι ανάγκη, να σφραγίσει τη θέση και την αποστολή του χριστιανού μέσα στον κόσμο.

Η Εκκλησία υπάρχει για τον κόσμο για τη σωτηρία του, για την εκκλησιοποίηση του κόσμου, για την είσοδό του, στην εμπειρία της βασιλείας του Θεού. Η Λειτουργία της Εκκλησίας είναι κοσμική λειτουργία, έχει διάσταση κοσμολογική διότι συγκεφαλαιώνει τον κόσμο και την κτίση. Αναδεικνύοντας τον άνθρωπο λειτουργό της ευχαριστιακής ενότητας του σύμπαντος κόσμου, μέσα από την ευχαριστιακή χρήση, και αναφορά του στο Δημιουργό και μοναδικό Κυρίο του κόσμου των Τριαδικό Θεό, για περισσότερες πληροφορίες ( Α-Κορινθίους -10-26).

Η Λειτουργία της Εκκλησίας προσλαμβάνει την κτίση στο σύνολο της την ιστορία και το χρόνο εντάσσοντάς τα στην εσχατολογική προοπτική της, για να μεταβάλει το θνητό σε αθάνατο και το φθαρτό σε άφθαρτο. Αγαπητοί μου ο απαράμιλλος αυτός πνευματικός πλούτος που πηγάζει από τη θεολογία της ορθόδοξης Εκκλησίας γενικά αλλά και ειδικότερα από τη θεολογία της Λατρείας αρδεύει όλον τον εκκλησιαστικό μας βίο.

Μένει δυστυχώς άγνωστος και ξένος, ή ελάχιστα γνωστός στην εκκοσμικευμένη μας κοινωνία αλλά και αυτό το ελάχιστό παραποιημένο. Έτσι ζούμε σε μια φτώχεια, τη έλλειψη της σωστής πνευματικής αληθείας για τη ζωή μας, που είναι πολύ βαρύτερη από τη βιοτική.

3

Γιατί στερούμεθα του στοιχείου εκείνου που μπορεί να αληθοποιήσει τη ζωή μας και αυτό φαίνεται ανάγλυφα στην αναφορά του εκκλησιαστικού σώματος στην υλική κτίση και τη διασύνδεση της με τον άνθρωπο.

 Αυτοί την άγνωστοι αλήθεια ως ομολογία πίστεως και αγάπης προς τον συνάνθρωπο και προς τον πανάγαθο Θεό, η εργασία αυτή προσπάθησε να παρουσίαση στους εν Χριστό ζηλωτές, αλλά και στο ευρύτερο κοινό, με την πιστή και πεποίθηση ότι αν στην κοινωνία μας, το ορθόδοξο πλήρωμα και μόνο, αν θα είχε ορθόδοξη σωστή παιδεία, η κοινωνία μας θα ήταν πιο διαφορετική.

 Το περιεχόμενο αυτής της εργασίας, πιστεύω ότι νομιμοποιείτε συμπερασματικά, γιατί όλα όσα έχουν γραφτεί, αναφέρονται στη βιβλιογραφία της εκκλησίας και υποδεικνύουν το πρωτότυπο, μέσα από όλες στις παραπομπές που αναφέρθηκαν, αλλά και στην αναφορά της διπλής δυναμικής που αναπτύσσει η Εκκλησιαστική Λατρεία, τόσο στη ζωή του εκκλησιαστικού σώματος, όσο και στην ευρύτερη παρουσία της μέσα στο κόσμο.

Αγαπητοί μου εδώ κλείνει ο κύκλος της εργασίας αυτής,

Ακολουθεί ο επίλογος.

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Εισήλθα στο χώρο της ορθόδοξης Εκκλησίας σε μεγάλη σχετικά ηλικία όχι γιατί ήμουν βαπτισμένος, αλλά από επιλογή. Συνάντησα αρκετούς που με ταλαιπώρησαν αλλά, συνάντησα και Αγίους που με οδήγησαν στην ορθόδοξη αλήθεια, τους ευγνωμονώ. Το σώμα της Εκκλησίας ως γνωστό αποτελείται από πάσης ποιότητας μέλη.

Την προσοχή μου τράβηξε, μια κατηγορία ανθρώπων που έδειχναν έναν ιδιαίτερο ευσεβισμό. Σύντομα όμως διαπίστωσα ότι κάτι δεν πάει καλά τους πλησίασα και εμίλησα με αρκετούς από αυτούς. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε εκκλησιαστικό περιβάλλον τηρούσαν το πρόγραμμα της εκκλησίας κατά γράμμα, ακολουθίες νηστείες πρόγραμμα προσευχής και μελέτης, και τα γόνατα είχαν λιώσει από της μετάνοιες, άλλα ξαστεριά στην καρδιά τους δεν είχαν δει.

 Μετά από πολλές συζητήσεις με αρκετούς αδελφούς, διαπίστωσα ότι αρκετά από αυτά που μου έλεγαν δεν ήταν συμφώνα με αυτά που μου είχαν πει γέροντες που αργότερα η Εκκλησιά ανακήρυξε αγίους. Συμφώνα με αυτά που μου είχαν πει οι αδελφοί κατάλαβα δύο πράγματα. Έχει μεγάλη σημασία το ότι κάνουμε, πως το κάνουμε και δεύτερο είναι διαφορετικό αυτό που λέει η Εκκλησιά, από τις απόψεις και τα προσωπικά νομίζω κάποιων καιροσκόπων, που αυτό-τίτλο φορούνται πνευματικοί και Γεροντάδες.

Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που πήρα την απόφαση να δημοσιοποιήσω την εργασία μου αυτή, που πηγάζει από μελέτη πολλών ετών, από τη βιβλιογραφία της Εκκλησίας, Παλαιά και Νέα διαθήκη, το έργο των Αγίων Αποστολών και των Αγίων Πάτερων, Των Οικουμενικών συνόδων. Όπως έχω πει στα προηγούμενα, έκανα μεγάλη προσπάθεια στην εργασία αυτή, να μην υπάρχουν προσωπικές μου ερμηνείες και προσωπικά μου, «νομίζω».

 Βλέποντας αυτό το θλιβερό γεγονός, πήρα το θάρρος και το βάρος της ευθύνης, έναντι του Θεού και έναντι τον συνανθρώπων μου να προβώ στην κοινοποίηση αυτής της εργασίας, να παρουσιάσω την αλήθεια της ορθόδοξης Εκκλησίας, διότι αυτό που λέμε σήμερα Εκκλησία είναι πολύ μακριά από αυτό που έπρεπε να είναι σε επίπεδο διαχείρισης, Σε Πνευματικό επίπεδο που ο άνθρωπος δεν μπορεί ευτυχώς να παρέμβει, παραμένει η ιδία παγία άτρεπτη κατάσταση. Αυτό το αιώνιο άτρεπτο, δεν μεταφέρεται σωστά στο πλήρωμα από τους διεκδικούντες αποστολική διαδοχή άλλα αλλοιωμένο Κάτι που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό αρνητικά το πνευματικό επίπεδο του Εκκλησιαστικού πληρώματος. Το όλο κλίμα που υπάρχει στις σχέσεις του πληρώματος, δεν λειτουργεί ενωτικά αλλά δημιουργεί διάσπαση μεταξύ λαϊκών και κλήρου, αλλά και των λαϊκών μεταξύ τους.

Το περιεχόμενο αυτής της εργασίας έχει σκοπό να παρουσιάσει το Λόγο Του Θεού ανόθευτον, όπως μας τον μετέδωσαν οι Προφήτες, οι Άγιοι Απόστολοι και οι Θεοφόροι Άγιοι Πατέρες των οικουμενικών Συνοδών.

Για τη δημιουργία του σύμπαντος κόσμου, αλλά και ιδιαίτερα τη δημιουργία του ανθρώπου και την αγάπη του θεού προς τον άνθρωπο, Σε αντίθεση με την αχαριστία του ανθρώπου, από την αρχή της δημιουργίας του έως και σήμερα προς τον δημιουργό του. Των ουράνιου Πατερά Θεό,

το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εργασίας αναφέρεται:

• στην καινή Διαθήκη, την επίγεια ζωή Του Κυρίου Και Θεού μας Ιησού Χριστού και την παρακαταθήκη της παρουσίας του σε λόγο και έργο, που σύμφωνα με αυτά που είπε και έκανε.

• Στηρίζεται το έργο των αγίων αποστόλων και το έργο των Αγίων Θεοφόρων πατέρων, των αγίων οικουμενικών Συνοδών. Η θεμελίωση και η δημιουργία της χριστιανικής Εκκλησίας, που με τη συνεργία του Αγίου Πνεύματος, έθεσαν τους κανόνες λειτουργίας των σχέσεων μεταξύ του πληρώματος με την Εκκλησία, αλλά και τη μεταξύ τους σχέσεις, διακόνων και λαϊκών για τη σωτηρία των ανθρωπίνων Ψύχων.

• 
  

 Η ορθόδοξη χριστιανική Εκκλησία είναι ένα μεγάλο πανεπιστήμιο πρώτο από όλα τα κοσμικά. Διδάσκοντες στο πανεπιστήμιο αυτό είναι οι διάδοχοι των αποστόλων ως ορίζει η εκκλησιά. Προϋπόθεση αυτού του αξιώματος είναι η επιλεγμένοι, να κατέχουν τις αρετές του αγίου πνεύματος, και να αποδεικνύεται με λόγο καρδίας και από τον τρόπο που ζουν και να ανταποκρίνονται στον τρόπο και το έργο των αγίων αποστόλων, σύμφωνα με της θείες αρχές της εκκλησίας, και να εκλέγονται από το πλήρωμα της εκκλησίας. Σήμερα δυστυχώς διορίζονται. Και το θλιβερό, οι εκλέκτορες είναι και αυτοί διορισμένοι. Οι εκλεγμένοι πρέπει να ανταποκρίνονται στις αρεσκείας των εκλεκτόρων και όχι στα κριτήρια που έχει καθορίσει η Εκκλησιά.

Επαίρονται ότι κατέχουν το αξίωμα διαδοχής των αγίων αποστολών, αλλά δεν έχουν κανένα γνώρισμα με αυτά που ορίζει η Εκκλησιά.

 Η προφητική παραβολή του Κυρίου Ιησού Χριστού, που ιδιοκτήτης γης, έστειλε το υιό του να εισπράξει τα εισοδήματα από τους εργάτες, οι εργάτες όχι μόνο δεν έδωσαν τους καρπούς ως οφείλαν αλλά σκότωσαν τον υιό, για να πάρουν τα προνόμια του. Το ολέθριο αυτό συμπέρασμα αναμφισβήτητα βγαίνει, από τον τρόπο που ζουν, από την παράλειψη των καθηκόντων τους, που δεν διακονούν ως οφείλουν, αλλά απαιτούν να διακονούνται, απολαμβάνοντας ιδιαίτερα προνόμια που τους έχει προσφέρει η πολιτεία εις βάρος όλων των άλλων πολιτών και από την εκκοσμίκευση τους, που την μεταδίδουν και στο πλήρωμα.

Δεν έχω με κανέναν κάποια αντιδικία ή κάποια διαφορά. Τους αναγνωρίζω το δικαίωμα της ελευθερίας τους, να κάνουν τις επιλογές τους. Έχω μεγάλο όμως πρόβλημα με τον διάβολο, τον μισώ θανάσιμα και αυτοί με τον τρόπο τους, του δίνουν πολλές και μεγάλες χάρες, και αυτό με πονάει.

Δεν θα έπρεπε να ξεχνούν ούτε λεπτό, ότι από την συμπεριφορά τους, εξαρτάται η πορεία χιλιάδων ψύχων στην αιωνιότητα.

Η υποκρισία τους και η αδιαφορία τους με τρελαίνει.

Πονάει η ψύχη μου που δίνουν ερείσματα στο διάβολο να βλασφημεί τον Θεό, με ολέθριες συνέπιες χιλιάδων ψυχών Αυτό είναι έγκλημα γενοκτονία ψυχών. Είναι άδικο δεν μπορώ να δεχτώ να μην οδηγούνται στη βασίλεια των ουρανών οι ψυχές των αδελφών μου, αλλά να οδηγούνται στα τάρταρα της κολάσεως γιατί το θέλουν κάποιοι επίορκοι. Τελικά ποιόν υπηρετούν;

Δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν υπάρχει στη σκέψεις τους το ότι ο Κυρίος μας και θεός μας σταυρώθηκε και ταπεινώθηκε, βασανίστηκε, εξευτελίστηκε για τη λυτρώσει των ψυχών όλων των ανθρώπων και αυτοί, να αδιαφορούν πλήρως.

Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους όσους με στηρίξαν σε αυτή μου την προσπάθεια.

Επίσης θέλω να πω και σε όλους αυτούς που με έβρισαν, που με λασπολογήσαν και με απείλησαν, ότι πάντα θα προσεύχομαι για αυτούς, παρακαλώντας τον πανάγαθο Θεό να τους βοηθήσει να απαλλαγούν από τον εκ δεξιών πειρασμό, και να τους βοηθήσει να γνωρίσουν την αλήθεια. Θα τους θυμάμαι με αγάπη και τους ευχαριστώ γιατί μου έδωσαν ερείσματα για βαθύτερη γνώση.

Επίσης νιώθω την ανάγκη να ζητήσω μια μεγάλη συγνώμη από όλους αυτούς που δεν μπόρεσα να απαντήσω στα ερωτήματα τους, και σε πάρα πολλούς, που δεν είχα το χρόνο να συνομιλώ μαζί τους μέσω τηλεφώνου.

Εύχομαι σε όλους μας καλό Παράδεισο και να μας αξιώσει ο Πανάγαθος όταν βρεθούμε εκεί, να ανταλλάξουμε τον εν Χριστό αδελφικό ΑΣΠΑΣΜΟ.

Η σελίδα θα παραμείνει ανοιχτή. Όποιος θελήσει να ανατρέξει στα κείμενα θα μπορεί ανεμπόδιστα.

Αν από την εργασία μου αυτή, ωφεληθεί έστω και μια αδελφή ψύχη θα την θεωρώ επιτυχημένη.

Την εργασία μου αυτή την αφιερώνω στον αείμνηστο μακαριστό Γεροντά μου, Γεννάδιο Ιερομόναχο της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Γορτυνίας

Τη δημοσιοποίηση της εργασίας αυτής τη θεωρώ ομολογία πίστεως και αγάπης προς τον Τριαδικό Θεό και αγάπη προς τους εν Χριστό αδελφούς μου.

 Επίσης γνωρίζω ότι πάρα πολλοί αδελφοί που ποθούν να μάθουν κάτι περισσότερο από τα τετριμμένα δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν τα απαραίτητα βιβλία προς μελέτη. Στην εργασία αυτή που αναπτύχτηκε σε 24 κεφάλαια με διαδοχικές αναρτήσεις, θα βρουν πολλά ενδιαφέροντα για μια σωστή τοποθέτηση προς το Θεό και την Εκκλησία. Δεν μπορώ να ξέρω αν από την προσπάθειά μου αυτή ωφεληθήκαν κάποιες ψυχές, αγωνιώ και προσεύχομαι να μην έχω κάνει κάποιο λάθος και έβλαψα κάποια ψυχή.

Θα κάνω λίγη ακόμη κατάχρηση της καλοσύνης σας, να μοιραστώ μαζί σας μερικά συναισθήματα που ένιωσα από την επικοινωνία που είχαμε.

Θέλω να ξέρετε ότι πονάω για τους ανθρώπους που έφτασαν σε ηλικία πλήρης ήμερων και δεν έζησαν μια ημέρα.

Θέλω να ξέρετε ότι πονάω για τους αδελφούς μας που επί χρόνια πολλά εκκλησιάζονται και δεν λειτουργήθηκαν ποτέ.

Θέλω να ξέρετε ότι πονάω για τους αδελφούς μας που επί χρόνια προσεύχονται και δεν έμαθαν τι είναι προσευχή.

Πονάω για τους αδελφούς μας που έφαγαν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού και ποτέ Θεό δεν Κοινωνήσαν.

Ποσό πονάω για τους αδελφούς μας που έμαθαν γράμματα άλλα τον Χριστό δεν τον γνώρισαν.

Πόσο ζηλεύω τα καλογέρια εκείνα που η καρδιά τους, οι ώρες της ζωής τους, η νύχτα και ημέρα τους, είναι ο Χριστός .

Με το να ζει ο άνθρωπος μέσα στη χάρη του Χριστού είναι μεγάλη ευλογιά.

Με το να ζει ο άνθρωπος μέσα στη χάρη του Χριστού είναι ανείπωτη ευτυχία.

Με το να ζει ο άνθρωπος μέσα στη χάρη του Χριστού, είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου και ας μη φτάνει η σύνταξη να περάσει το μήνα.

Να ζεις αδελφέ μου και να περιμένεις την επόμενη ημέρα για να δεις και πάλι το Χριστό.

Να ζεις αδελφέ μου ελεύθερος στην κάθε σου μέρα, Το Πάσχα, να ζεις την Ανάσταση, να ζεις την μεταμόρφωση σου, βλέποντας Τον Αναστάντα Χριστό.

Αυτή είναι ζωή αδελφέ μου.

Αυτή είναι χαρά αδελφέ μου, Ειρήνη στην Ψυχή.

Όλα τα άλλα είναι νεκρά, είναι θάνατος.

Τον Χριστό αδελφέ μου, τον Χριστό να γνωρίσεις, τον Χριστό και θα φτάσεις έως τρίτου Ουρανού. Θα ζεις στον Παράδεισο και θα φωνάζεις Δοξάσει ο Θεός, Δοξάσει ο Θεός, Δοξάσει ο Θεός, και θα γεμίζει το μέσα σου με τον γλυκασμό των Αγγέλων.

Δοξάσει ο θεός ακόμη και αν σου λείπουν τα υλικά, θα έχεις το Χριστό. Θα έχεις τον κόσμο όλον .

Τον Χριστό αδελφέ μου, ακόμη και αν κάποιος έχει καρκίνο, γιατί από την αγκαλιά του Χριστού θα μπορεί να απλώνει το χέρι, να κρατηθεί το απολωλο.

« Σήμερον σωτηρία τω κοσμώ γέγονεν. Άσωμε τω ανάστα ντι Εκ τάφου και αρχηγό της ζωής ημών καθελών γαρ τω θάνατο τον θάνατον, το Νίκος έδωκε ημίν και το μέγα έλεος»

Σας έχω όλους στην καρδιά μου, και αυτούς που με πίκραναν, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ.

 Υπακοή στην εκκλησία αδέλφια μου και να φυλάγεστε από τις μωρές παρθένες.

 Με άπειρη αγάπη, η χάρη του Κυρίου να σας σκεπάζει.

Ο εν Χριστό αδελφός σας Αλέξανδρος, σας παρακαλεί θερμά να προσεύχεστε για αυτόν τον ελάχιστο.

 Η ορθοδοξία, δεν είναι ένα σύστημα αναβάθμισης κοσμικών και κοινωνικών αξιών, είναι μια δύναμη Εξαγνισμού και Αγιασμού Συνειδήσεων.

Η ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, είναι αποκάλυψη Ζωής

Υπακοή Αδελφοί μου στην Εκκλησία, είναι η μόνη αλήθεια που οδηγεί στην αιώνια Βασιλεία του Κυρίου.

Εκκλησία δεν είναι η Ιεραρχία Εκκλησία, είναι σώμα Χριστού και ως σώμα Χριστού είναι κοινωνία εν Χριστό.